WB d'sign place for my imagination
welcome to my little world
วันพฤหัสบดีที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
mix it!
เริ่มจาก 1 me myself 2 STR street brand 3 อยากให้เด็กนิเทศศิลป์คิดค้นค้วา และ 4 barcode design award
วันอังคารที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
นิยามไดๆดูไร้ความหมาย
เมื่อความเป็นอิสระแห่งศิลปะถูกครอบคลุมด้วยนิยามทั้งหลาย...เราจึงมักเริ่มหันหัวเรือมองหาฝั่งแห่งความถูกต้องของนิยามศิลปะนั้นๆเสมอ จนละเลย ลืมเลืม ถึงอิสระแห่งการเรียนรู้ อิสระแห่งการเข้าถึงทางความงาม และ"การสร้างสรรค์"ผลงานเป็นสิ่งจำเป็น ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เป็นแบบแผนนั้นจะไม่ดีแต่เพียงแค่เราควรเรียนรู้แล้ว...คิด ประยุกค์และสร้างสรรค์ความเป็น"อัตตา"ของตนเอง อิสระคือสิ่งที่มักจะขาดหายไปจากงานสมัยนี้นั่นเพียงเพราะ เราเริ่มเดินตามกระแสแห่งความคิด การออกแบบ การเรียนรู้ กระแสของสังคมที่มักเริ่มเดินไปอย่างรีบเร่งนั้น ทำให้นักออกที่เพิ่งลืมตาตื่น หรือที่เรียกว่า"หน้าใหม่"อย่างเราๆนั้น ไม่มีเวลาที่จะมองถึงสิ่งต่างๆรอบๆตัวก็เป็นได้ ผมอาจจะพูดไม่ได้เต็มที่นักว่าสิง่ที่ตนเองกำลังจะกล่าวนั้น ถูกผิดเช่นไร เพราะผมเองก็เป็นหนึ่งในทารกที่เพิ่งลืมตาตื่นมาบนโลกแห่งศิลปะนี้ แต่จากการที่ผมลองคิดลองศึกษาถึงศิลปะตั้งแต่อดีตนั้น ทำให้รู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่เราเกือบลืมเลือนไปแล้ว เราทั้งหลายต่างพูดเสมอว่าเราต้องความเป็นอัตตา หรือบ้างอาจบอกว่าต้องหา "เอกลักษณ์"แต่เรายังคงมองเพียงแค่ผู้ที่นำหน้าเราเสมอ มองสิ่งที่อาจารย์ทั้งหลายกล่าวไว้ว่าถูกต้อง ถูกยัดเยียดความชอบในแบบของผู้คนที่พร่ำสอน ผู้คนที่ชื่นชอบ ชอบแบบเขา คิดเหมือนเขาคือ"ถูกต้อง"แล้ว....ตนเองหละ? เอกลักาณ์ของเราจึงมักถูกกลืนกินไปด้วยสิ่งที่พวกเขาทั้งหลายเคยผ่านมาแล้วเราจึงมักไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้หายใจผิวน้ำเองบ้างเลย ดังนั้น ณ ตอนนี้ คุณต้องฉีกกรอบความคิดของคุณแล้วมองดู...คุณอาจไม่จำเป็นต้องเชื่อผมแต่ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ได้แล้วผมอยากบอกคุณว่า คุณต้องลอง.....คุณต้องลองว่ายมันขึ้นมาจากความมืดมิดที่คุณพยายามงมหาความเป็น "ตนเอง" จากสิ่งที่เคยถูกพร่ำบอกมา แล้วเริ่มว่ายเข้าหาฝั่งของตนเอง เดินชมธรรมชาติของความเป็นตนเอง เริ่มมองโลกในแง่มุมที่แตกต่างจากที่เคยมอง ทำความเข้าใจอารมณ์ของตนเอง มองหาความโหยหา รู้จักความงาม เรียนรู้ถึงอดีตเพื่ออนาคต เรียนรู้ศิลปะจากอดีตจนถึงปัจจุบันเพื่อนำมาประยุกต์ใช้ เพราะเมื่อนิยามไดๆหรือความเป็สังคมที่จะวิ่งนำเราเร็วมากขึ้นเท่าได แต่ถ้าเราเริ่มมีสมาธิกับสิ่งได ความสมดุล ความนิ่งเงียบ หรือความสงบที่เข้ามามันจะทำให้เราได้คิดและเกิดสมดุล ฝึกฝนตนเองจนหายใจเป็นสิ่งที่คุณโหยหา ทำงานศิลปะโดยไม่ต้องนับชิ้น แล้วความเป็นอัตตาของตัวคุณนนั้นจะเริ่มเป็นฝ่ายเข้ามาหาคุณโยที่คุณไม่ต้องวิ่งตามหา ในเมื่อครั้นอดีตเคยมีจิตกรที่ไม่สนใจต่อแบบแผนแต่เขาผู้นั้นฝึกฝน คิดค้น ไม่ใส่ใจถึงความเป็นตัวตนของผู้อื่นจนในที่สุดแล้วตนกลายเป็นที่ยอมรับและกลายเป็นผู้หนึ่งที่สร้างนิยามของความงามทางศิลปะได้ เขานั้นกล่าวสั้นเพียงว่า..."นิยามไดก็ดูไร้ความหมาย" และหลังจากนั้นนามนั้นจึงเป็นที่กล่าวขานกัน "ปิกัสโซ่" ใช่ในเมื่อนิยามไดๆนั้นดูไร้ความหมายเพราะเมื่องานศิลปะทั้งหลายมันคือความการใช้แรงกาย ความคิด ความทุ่มเท มันคือความงาม มันจึงๆม่ต้องนิยามที่ต้องมากำกับเพราะมันคืออัตตาของคุณทั้งหลาย และแม้ว่าซักวันหนึ่งเราทั้งหลายจะกลายเป็นที่กล่าวขานของส่วนหนึ่งของนิยามไดๆก็ตามแต่ ก็จงอย่าลืมตัวตนที่สงบนิ่งและโหยหาการพัฒนาของตนเป็นอันขาด และคอยสั่งสอนคนรุ่นใหม่ให้พวกทั้งหลายเป็นตนเองให้ได้มากที่สุด แล้วเมื่อเวลานั้นที่พวกเราทำกันได้แบบนั้นแล้วโลกแห่งจินตนาการที่แท้จริง ก็จะแง้มประตูออกมาและ....นิยามไดๆก็จะดู..."ไร้ความหมาย"
safe our world project
safe our world project เป็นงานที่คิดได้ตอนที่นึกถึงพวกเราที่ทำร้ายโลกทั้งๆที่เราต่างก็รู้ตัว
เป็นงานที่ถ่ายกับกลุ่มเพื่อนๆตอนเทอม1 งานถ่ายเอาสนุกน่ะครับอย่าคิดมาก :p
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
